Η μπουγάδα
Η μπουγάδα. Η μια κοπέλα χύνει με το λαγήνι νερό στο καζάνι για να το ζεστάνει κι άλλη πλένει τα ρούχα στη σκάφη. Φωτογραφία του παλιού εκλεκτού φωτογράφου της Αγιάσου Στρατή Καμπά. φώτο του φίλου Κουτσκουδή Παναγιώτη
Read MoreΗ διάλεκτος μας στο διαδίκτυο
Η μπουγάδα. Η μια κοπέλα χύνει με το λαγήνι νερό στο καζάνι για να το ζεστάνει κι άλλη πλένει τα ρούχα στη σκάφη. Φωτογραφία του παλιού εκλεκτού φωτογράφου της Αγιάσου Στρατή Καμπά. φώτο του φίλου Κουτσκουδή Παναγιώτη
Read MoreΜε μαυριτάνικο σπαθί… Φαντάζομαι ένα θεόρατο Μπαρμπαρέζο κουρσάρο, που άδραξε με τα δυο δασύτριχα στιβαρά του χέρια ένα πελώριο, καλά ακονισμένο μαυριτάνικο σπαθί, το σήκωσε μεσούρανα και το κατέβασε με ορμή κόβοντας το χωριό στη μέση! Ο πλακόστρωτος κεντρικός δρόμος της Αγιάσου, καθώς ανηφορίζει από τη γραφική Αγορά στο πολυτραγουδισμένο Σταυρί, τη χωρίζει σε δυο μεγάλες συνοικίες, την Αγριγιά και τη Μπουτζαλιά. Ο φακός του Κώστα Σταματέλη ανεβάζει την ένταση των χρωμάτων φορτίζοντας το κάδρο με μια γλυκόπικρη νοσταλγία… πηγή φωτογραφία
Read MoreΕτούτος οι ανήφορος κατήφορο θα φέρει !! Οι απότομες κλίσεις υπαγορεύουν (για λόγους στατικότητας) τη διαμόρφωση στενομέτωπων σπιτιών, σε τρόπο που οι τοίχοι τους να δημιουργούν αντιστήριξη του ενός με το άλλο. Ο κεντρικός δρόμος του χωριού το αντιπροσωπευτικότερο δείγμα αυτής της πυκνής αστικής δόμησης. Βάστα, Στρατή! Ετούτος οι ανήφορος κατήφορο θα φέρει !! (Φωτό Κώστα Σταματέλλη)
Read MoreΔρόμοι παλιοί Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα, κάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ, νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή… (Φωτό Κώστα Σταματέλη)
Read MoreΣτο λυκόφως της μέρας Το σούρουπο ρίχνει το ανάλαφρο πέπλο του πάνω στο χωριό. Ο μολυβένιος ουρανός σκοτεινιάζει. Τα ασβεστωμένα κράσπεδα του πλακόστρωτου λες και οριοθετούν την κοίτη κάποιου ρέματος που ροβολά προς τη λαγκαδιά. Σου φαίνεται πως ακούς το γάργαρο κελάρυσμά του… Τα φαναράκια σπέρνουν το κιτρινισμένο θάμπος τους στα γραφικά σοκάκια. Τα περίτεχνα αρμολογημένα ντουβάρια στέκουν κατάντικρυ στις γδαρμένες τοιχοποιίες, σμίγοντας το παλιό με το νέο… Μια γλυκόπικρη νοσταλγία αναβλύζει σα νάμα από τα σώψυχα… Τα γήινα χρώματα στήνουν τρελό χορό στο λυκόφως της μέρας που φεύγει και…
Read MoreΟ φωτογραφικός φακός ξαναγυρνά σαν το δολοφόνο στον τόπο του εγκλήματος! Στην Πλατεία της Αγοράς Αγιάσου. Τα θρασεμένα πεντάφυλλα γεφυρώνουν τις πλακόστρωτες παρόδους της σχηματίζοντας φυσικές στοές που οδηγούν στον αφαλό του χωριού. Σαν τον ανθρακωρύχο που αλαφροπατά στις υγρές υπόγειες γαλαρίες για να ανακαλύψει επιτέλους το χρυσοφόρο κοίτασμα, έτσι και ο επισκέπτης διαβαίνει κάτω απ’ τις βαθύσκιωτες φρίτζες, για να βρεθεί τελικά σ’ αυτή την όαση του πράσινου, της ιστορίας, της παράδοσης. Αράζει στα γραφικά καφενεδάκια και αιχμαλωτίζεται… Ξελογιάστρες τοπικές γεύσεις και μυρουδιές ερεθίζουν τις αισθήσεις. Το ανθρωπομάνι αχολογά…
Read MoreΤα καράβια δεν τα πάμε. Μας πάνε! Το γωνιακό σπίτι, με την αιχμηρή στενομέτωπη πρόσοψη φαντάζει με καράβι που σχίζει το… κύμα! Τα δυο φανάρια του φωτίζουν το διχαλωτό δρόμο. Είναι τα πλευρικά… Κι ο νους φτερουγίζει αμέσως στη “Βάρδια” του Νίκου Καββαδία: “Δυο μάτια. Πράσινο το ‘να, σμαράγδι. Τ’ άλλο κόκκινο, ρουμπίνι. Τα λένε πλευρικά. Φώτα γραμμής. Είναι μάτια. Τα καράβια δεν τα πάμε. Μας πάνε.” (Φωτό Κώστα Σταματέλη.)
Read MoreΟ αφαλός του κόσμου! Για μας αυτό το μέρος είναι κάτι σαν τους Δελφούς. Ο αφαλός του κόσμου! Εδώ αφουγκράζεσαι τους χτύπους της καρδιάς του χωριού. Πόλος έλξης και των ξένων επισκεπτών, που σαν ταμένοι προσκυνητές του ιερού τούτου χώρου, έρχονται ν’ αναζητήσουν επίμονα κάποιο χρησμό της Πυθίας… Η Πλατεία Αγοράς! Τα κτίρια σκύβουν ευλαβικά πάνω απ’ το φωσφωρίζον πλακόστρωτο. Το παλιό μπακάλικο, αριστερά, γέρνει σαν την παράγκα του Καραγκιόζη! Κι οι άνθρωποι κάτω από τη βαθύσκιωτη φυλλωσιά του πλάτανου μοιάζουν με λιλιπούτεια στρουμφάκια κάτω από το μανιτάρι. Το φως…
Read MoreΕπιτάφιος! Όλο το χρόνο ανθοστόλιστο σαν επιτάφιος! Λες και η βελόνα στο πικάπ του χρόνου κόλλησε στη… Μεγάλη Παρασκευή! Κι από πάνω ένας λαμπερός ήλιος να μας κοιτά, λες και θέλει να μας τυφλώσει μην τυχόν το βασκάνουμε… (Φωτό Κώστα Σταματέλη)
Read MoreΜπουρλοτιέρισσες της άνοιξης! Οι άλικες παπαρούνες βάζουν μπουρλότο στη χλωρασιά του κάμπου. Φυτρώνουν σμάρι σπέρνοντας το φονικό στην ξεραΐλα του χειμώνα. Θανατώνουν το θάνατο της φύσης, που σωριάζεται κάτω σαν άψυχο κουφάρι, βάφοντας με το κοχλάζον αίμα του την πυρπολημένη γη. Το λιβάδι λαμπαδιάζει απ’ άκρη σ’ άκρη και μέσα απ’ το κόκκινο του θανάτου ανασταίνεται το κόκκινο της ζωής! (Αχλαδερή) πηγή
Read More