Το λιομάζωμα
Τις παγωμενες μερες του χειμωνα το λιομαζωμα γινοταν πολυ δυσκολο . Μολις ξημερωνε ο Θεος την μερα ο κοσμος ξεχυνονταν στα χωραφια .Θυμαμαι τις γυναικες τυλιγμενες με χοντρα πλεκτα στην πλατη και το λαιμο, με μαντηλες στο κεφαλι να προσπαθουν να γεμισουν το καλαθι τους !
Μαζευαν τις ελιες αναμεσα στα βρεγμενα απο το ” κιραγι” χορτα .
Το κρυο εκανε την ανασα να βγαινει απο το στομα σαν καπνος απο τσιγαρο, και συχνα εφερναν τα ξυλιασμενα χερια τους στο στομα για να τα ζεστανουν. Μονη παρηγορια η φωτια που αναβαν για να ζεσταθουν και να ζεστανουν και το φαγητο που ηταν συνηθως φασολαδα μαγειρεμενη αποβραδις με κοκκινη καυτερη πιπερια . Συνοδευοταν και με ρεγγα που την εψηναν στα καρβουνα και γεμιζε ο τοπος με την χαρακτηριστικη μυρωδια της !
Απο τις διηγησεις που εχω ακουσει απο πιο παλιους, τα τραγουδια με τα αστεια και τα γελια αντηχουσαν παντου , μεχρι να μαζευτουν τα μοδια και να τελειωσει το κτημα !
Κατα το ηλιοβασιλεμα σταματουσαν την δουλεια .Τα χερια τους δεν τα αισθανονταν απ τα αγκαθια και το κρυο !
Φορτωναν τα τσουβαλια με τις ελιες στα ζα , και κουρασμενοι με αργο το βημα τραβουσαν για το χωριο . Οι κατσικες μπροστα βελαζοντας , και τα κουδουνισματα εδιναν ενα τονο χαρας την ευλογημενη αυτη ωρα που ανθρωποι και ζωα , ερχοταν να ησυχασουν, καθως ο φευγοντας , η νυχτα απλωνονταν χαριζοντας ησυχια και ηρεμια στη φυση !!!
Νοσταλγικες ιστοριες που μοιαζουν με παραμυθι…..σ ενα κοσμο που αλλαξε πολυ ! Το αφιερωνω σε ολους εκεινους που εφυγαν πια απο κοντα μας αφου ο χρονος περναει σαν νερο, και τιποτα δεν μενει το ιδιο.. !!!
