ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ-1987
Τώρα ανοίγ(ι) πια του κλαδί τση ούλα ανιμ’ζόντι…
Η μέρα ούλου μιγαλών(ι), τα χιλιδόνια ρχόντι.
Τςι κατουρλιές μυρίζ’ν τα ζα τση ούλου φρουμαζόντι.
Ντου μήνα φκιάν’ του μέλιτος οι γάκ(ι) ςτα τσιραμίδια.
Τα σκουντουλάδια τώρα τρέχ’ν, θι δεις να βγαίν’ τα φίδια!
Σταφύλια βγάλαν οι αςτ’βές, λουλούδιαςι του χώμα.
Τ’ αγγούρ’ ντουν οι μπαχτσιαβανιοί δε ντου φ’τέψαν ακόμα…
Τα δέντρα μουρφουςτόλιςτα, βγάλαν τσηνούρια φ’λλέλια.
Θι πιάς’ν οι μέλ(ι)σσις να βουγίζ’ν τση τα ξιμπουμπλιθρέλια!
Όποια κουτςνάδα τση να κόψ’ς, μέσα είνη χουμένα.
Τση φτα τα ζούμπιρα θι δεις να είνη καλ’τσιμένα!
Ούλου γκαρίζ’ν πια οι γαϊδάρ’, τιζάραν τα κλαρίνα!
Μαυρουμπαμπούρ’ βουλέλια φκιάν’ τση τσ’λούν γκη καβαλίνα…
Τσηρός ούλα τα ξανανιών(ι) μέσα ςντου κόσμου τούτου.
Τση οι γέρ’ ακόμα , ξισπαθών’ μόλις ακούς’ν ντου κούκου.
Μι του π’καμ’ςέλ(ι) λαφρουπιτούν τση φκιάν’ καμιά φιγούρα.
Γιατί η χ(ι)μώνας πέραςι. Δεν έχ(ι) πια θυμιατούρα !
Θύμιος Βασίλογλου εκ Μεσοτόπου
Νίκος Καρύδης φωτογραφία
