Ο κόσμος των παλιών Εξαρχείων

Το περίτεχνο λαγκαδούρ’ που διατρέχει το λιθόστρωτο καλντερίμι κατηφορίζει στην πλατεία της παλιάς αγοράς που σφύζει από ζωή. Στα προτινά Εξάρχεια θαμώνες απολαμβάνουν τη γαλήνη τους, αραγμένοι στους γύρω καφενέδες, σαν θαλασσοδαρμένα καΐκια που πάλεψαν με τη φουρτούνα μέχρι να ’βρουν απάγκιο σε απάνεμο λιμάνι.

Τα τεράστια κουφώματα με τα τζαμωτά ενοποιούν τον έξω με το μέσα χώρο των μαγαζιών, διευρύνοντας το οπτικό πεδίο.
Η κίνηση είναι ζωηρή, αφού στην αγορά χτυπούσε πάντα η καρδιά του χωριού. Εκεί γινόταν κάθε λογής αλισβερίσι, κυκλοφορούσαν τα μαντάτα, σπίθιζε το αγιασώτικο σκωπτικό πνεύμα, γλεντοκοπούσαν ως ταχτέρ’ οι παρέες στα κουιτούκια, συνδαυλίζοντας το κέφι και το σεβντά τους με το ρακί, τα σαντουρόβιολα και τα φυσερά… Γριές βρακούσες, γέροντες με τα σαλβάρια, αρχόντοι κουστουμαρισμένοι, κοτσονάτα παλικαράκια, αμούστακα μειράκια με τα κοντοπαντέλονα… Όλες οι ηλικίες και οι κοινωνικές τάξεις παρελαύνουν.

Ξεχωρίζει το περίπτερο με την κομψή και λιτή κορμοστασιά του στα ριζά του παλιού πλάτανου, που θυσιάστηκε τότε στο βωμό της εξέλιξης, για ν’ αναστηθεί όμως ύστερα από δεκαετίες, πυργώνοντας σήμερα το θεόρατο μπόι του μπροστά στην Καφενταρία. Απλώνει τα βαθύσκιωτα φυλλώματά του που σμίγουν με τις φιδόκορμες κληματαριές και τα αναρριχητικά φυτά που σκαρφαλώνουν στις φρίτζες, δημιουργώντας μιαν όαση δροσιάς και ανέφελης ξεκούρασης.

Η φωτογραφία (1955) είναι του παλιού Αγιασώτη φωτογράφου Στρατή Καμπά. Για την ιστορία να πούμε ότι αριστερά όπως βλέπουμε το κάδρο κείνη την εποχή ήταν το καφενείο του Δημήτρη Τσιγκουνάκη (σήμερα Φάνη Αξιομακάρου), δεξιά του Στρατή Βαστάγου ή Πληγωνιάτη (σήμερα Κώστα Αλτιπαρμάκη) και απέναντι του Στρατή Κλήμου ή Κουτσίν’ (σήμερα συστεγασμένα φαρμακεία Αντιγόνης Μπαρούτη και Ελευθερίου Μπαρούτη).

Ευχαριστούμε το φίλο Παναγιώτη Χαδεμένο για την επεξεργασία της φωτογραφίας.