Του παγιαυλέλ’ τ’ Λάκη
Του παγιαυλέλ’ τ’ Λάκη
Διαβαίνοντας έξω από το ιστορικό Αναγνωστήρι της Αγιάσου και πριν αρχίσεις ν’ ανηφορίζεις το καλντερίμι για την εκκλησιά της Παναγιάς της Αγιασώτισσας, εκεί, πάνω στο τρίστρατο όπου σμίγουν – σαν τα ρυάκια που χύνονται στο ποτάμι – τα σοκάκια του μαχαλά, συναντάς το γραφικό μαγαζάκι με τα χειροποίητα κεραμικά της κυρά Στρατούλας της Τουρβαλήδαινας. Καθισμένη πάνω στο ψάθινο καρεγλί της κουρνιάζει κάτω από τη βαθύσκιωτη φρίτζα που υφαίνουν το πεντάφυλλο και η κληματαριά, απαλύνοντας τον καλοκαιρινό κάματο.
Όλους τους υποδέχεται πάντα μ’ ένα γλυκό χαμόγελο, μ’ ένα καλόκαρδο καλωσόρισμα και συχνά πυκνά μ’ ένα απ’ αυτά τα σκωπτικά πειράγματα που υμνούν το φαρμακερό πνεύμα των Αγιασωτών εκτοξεύοντας στα ύψη τη σάτιρα του υπαινιγμού! Πού σε πονεί και πού σε σφάζει…
Όπως πριν λίγα χρόνια που έτυχε να σταματήσει στο κατώφλι της ο Λάκης Λαζόπουλος ζητώντας της ένα …παγιαυλέλ’. Και η ετοιμόλογη κυρά-Στρατούλα, αφού το έβαλε στο στόμα της και σφύριξε επιδεικτικά, ρώτησε τον περιώνυμο μουσαφίρη: Τι του θέλ’ς του παγιαυλέλ’, ε Λάκη; Φαίνιτι πους του θ’κό’ σ πλια ε σφυρίζ’ !!!
Πηγαία και αστείρευτη η λαϊκή βρυσομάνα…
(Φωτογραφία Παναγιώτη Γιαννίκου)
πηγή του τσιντρίδ’
