Οι ευτειχής γάμει !!!
Ένα απίστευτο αποκριάτικο χωρατό έγινε την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς του 1961 στη Μυτιλήνη. Πρωταγωνιστές οι αμίμητοι χωρατατζήδες και μακαρίτες πια Στρατής Π. Αναστασέλης, Κώστας Βουλβούλης και Γιάννης Πασπάτης. Άτομα με έντονο το αίσθημα της σάτιρας και του χιούμορ.
Βγαίνοντας από το φωτογραφείο του Συνόδη ο Αναστασέλης πρότεινε στο Βουλβούλη να ντυθεί νύφη, για να σπάσουν πλάκα. Αν και ο Βουλβούλης στην αρχή τους αποπήρε, τελικά ντύνεται νύφη με νυφικό που τους δίνει ο Συνόδης. Βγήκαν την εικονιζόμενη φωτογραφία, αλλά το αστείο είχε συνέχεια, γιατί του Κουστέλ’ ήθελε και γάμο!
Ο Αναστασέλης φέρνει το ταξί του και πάνε οι τρεις τους σε κάποια εκκλησιά με γνωστό τους παπά, όπου υποτίθεται ότι ο «γαμπρός» Πασπάτης θα παντρευόταν μια πλούσια Αμερικάνα. Όμως μόλις ο παπάς είδε το παντελόνι της νύφης κάτω από το νυφικό, τους κυνήγησε με το σκαλιστήρι που κρατούσε. «Έξω πούστηδες, που θα εμπαίξετε τη θρησκεία!»
Στην επιστροφή, έξω από το Δημαρχείο, ο Αναστασέλης προσποιήθηκε ότι χάλασε το αυτοκίνητο και τους έβγαλε στην προκυμαία. Σκεφθείτε την εικόνα: Το ευτυχές καρναβαλικό ζεύγος και ο κουμπάρος να κάνουν βόλτα στην προκυμαία για να πάνε στο φωτογραφείο του Συνόδη.
«Βρε τους κερατάδες! Και οι τρεις πολύ χαριτωμένοι είναι.» σχολίασε ο δάσκαλος Γκαγκάνης. Και ο καθηγητής και λόγιος Σαμάρας αποφάνθηκε «Δεν θα ξαναβρεθούν άνθρωποι σαν κι αυτούς!»
Την επομένη, Καθαρή Δευτέρα, η φωτογραφία του γάμου τοποθετήθηκε στο πεζοδρόμιο πάνω σε τρίποδο, μεγεθυμένη σε διαστάσεις 35 Χ 50 εκατοστά. Λέγεται ότι η φωτογραφία δημοσιεύτηκε σε αγγλική εφημερίδα, όχι ως αστείο, αλλά ως γάμος μεταξύ δύο ανδρών!
Για να σατιρίσει το γεγονός ο μεγάλος Αγιασώτης καρνάβαλος Μιχάλης Πασχαλιάς έγραψε το παρακάτω στιχούργημα με τίτλο “Ευτειχής γάμει” (Ευτυχείς γάμοι):
Μια μπόμπα έπισι μιγάλ’ μέσα σ’ Βουλή τ’ς Αγγλίας
μ’ έφτου του νόμου που ’βγαλαν τ’ς ουμουφυλουφιλίας.
Βρουντή ήνταν πουλύ μιγάλ’ τσι μες σι λίγη ώρα
γίν’τσι σεισμός σι ούλ’ την Γη ακόμα τσι στη Χώρα.
Μόλις τ’ ακούσαν σ’ Μυτιλήν’ δυο ασιν’τσοί βλουγ’θήκαν
μι κ’μπάρου πήγαν στου Συνόδ’ τσι φουτουγραφηθήκαν.
Πασπάτ’ς μαζί μι του Μπουλμπούλ’ είνι καλό ζιβγάρ’
τσι κ’μπάρους ντουν τ’ Αναστασέλ’, ’π’ του ίδιου κριμαστάρ’.
’Πί τ’ μέρα π’ γίν’ γιου γάμους ντουν, χαθήκαν απί τ’ Χώρα
του μήνα λέγ’ του μέλιτους σ’ν Αγιάσου κάνιν τώρα.
Νοικιάσαν τσι δουμάτιου τσι κάτσαν μες στα «Χάνια» (1)
για ναν αγκαστρουθεί γη νύφ’, πουρνό τσι βράδ’ κάν’ μπάνια.
Πιάσαν τη δ’λειά ανιγκασ’κά, λουγιάζιν να προυκάνιν
γιατί θέλιν, καλά τσι σών’, διάδουχου να κάνιν.
Χαράμ’ πήγαν τα έξουδα, γη δ’λειά δε πήγι γούρ’
αγιουσημνίτ’σσα (2) ’νταν γη νύφ’ τσι τ’ς κρέμ’ντου έν’ αγγούρ’!!!
Γλωσσάρι:
1. Χάνια: ο Παλαιός Ξενώνας της Εκκλησίας της Παναγίας Αγιάσου
2. αγιουσημνίτ’σσα: σημαδεμένη από γεννησιμιού της (πίστευαν πως κατά την εορτή του αγίου Συμεών δεν έπρεπε οι έγκυες γυναίκες να κάνουν καμιά δουλειά, γιατί αλλιώς ο άγιος θα σημάδευε το μελλογέννητο)
