Πανσέληνος
Για την αποψινή σελάνα της Μυτιλάνας, τη σελάνα του Οδυσσέα, τη δική μου σελάνα
Της σελήνης της Μυτιλήνης
παλαιά και νέα ωδή
Τόσο μου ομόρφηνες τη δυστυχία-που ξέρω:
Μόνο σε Σένα θα το πω παλιά θαλασσινή Σελήνη μου.
Ήτανε στο νησί μου κάποτες κει που αν δεν γελιέμαι
Πριν χιλιάδες χρόνους η Σαπφώ κρυφά
Σ’ έφερε μεσ’ στον κήπο του παλιού σπιτιού μας
Κρούοντας βότσαλα μεσ’ στο νερό ν’ ακούσω
Πως σε λένε Σελάνα και πως εσύ κρατείς
Επάνω μας και παίζεις τον καθρέφτη του ύπνου.
