Η διάλεκτος μας στο διαδίκτυο
Επιτάφιος! Όλο το χρόνο ανθοστόλιστο σαν επιτάφιος! Λες και η βελόνα στο πικάπ του χρόνου κόλλησε στη… Μεγάλη Παρασκευή! Κι από πάνω ένας λαμπερός ήλιος να μας κοιτά, λες και θέλει να μας τυφλώσει μην τυχόν το βασκάνουμε… (Φωτό Κώστα Σταματέλη)
Read MoreΜπουρλοτιέρισσες της άνοιξης! Οι άλικες παπαρούνες βάζουν μπουρλότο στη χλωρασιά του κάμπου. Φυτρώνουν σμάρι σπέρνοντας το φονικό στην ξεραΐλα του χειμώνα. Θανατώνουν το θάνατο της φύσης, που σωριάζεται κάτω σαν άψυχο κουφάρι, βάφοντας με το κοχλάζον αίμα του την πυρπολημένη γη. Το λιβάδι λαμπαδιάζει απ’ άκρη σ’ άκρη και μέσα απ’ το κόκκινο του θανάτου ανασταίνεται το κόκκινο της ζωής! (Αχλαδερή) πηγή
Read More«Στην Αγιάσο, την Καθαρή Δευτέρα γίνονται κάτι «άχρεια» πράματα, μια εκδήλωση κορυβαντική, όπου όλο το χωριό, γυναίκες (οι γνωστές βρακούσες παλιότερα) και άντρες, κατεβαίνουν στη ρούγα και μες σε μια ατμόσφαιρα οργιαστική, πίνουν, χορεύουν και αντιπαλεύουν με στίχους, βγάζοντας το άχτι τους χωρίς φραστικό χαλινάρι…» Ασημάκης Πανσέληνος Λάτι να του τρίψουμι του αντέτ’ να ποίσουμι. Πάριτι τ’ς γ’δουχέρ’ στου χέρ’ λάτι α τρίψουμι πιπέρ’. Γοι γ’δουχέρ’ είνι μιγάλ’ τσ’ έχιν άγαρμπου τσιφάλ’. Μέσ’ τα γ’διά σας δε χουρούν να τατσίσιν δε μπουρούν. Ωχ, μανούλα μ’, πάγ’ του γ’δέλι μ’ τρύπ’σι…
Read MoreΑπ’ τα πιο ενδιαφέροντα παραδοσιακά έθιμα της Καθαρής Δευτέρας ήταν οι «κουδουνάτοι πειρασμοί». Με προβιές στο σώμα, κουδούνια στα χέρια και στα πόδια, πάνινα κέρατα στο κεφάλι και βοδινή ουρά στον πισινό ο αρσενικός και με μακριά άσπρη φούστα ο θηλυκός, χόρευαν αντικριστά. Γύρω-γύρω οι άλλοι, που ήταν κι αυτοί το ίδιο μασκαρεμένοι, συδαύλιζαν τον αγκρισμό του ζευγαριού, ώσπου να φτάσει σε εκστασιασμό. Από τη στιγμή αυτή, ο χορός γίνεται ορμητικότερος, οι κινήσεις του ζευγαριού θυμίζουν σεξουαλική πράξη και τα μέλη του χορού είναι κι αυτά συνεπαρμένα από το ερωτικό…
Read MoreΑπό τα χρόνια της Τουρκοκρατίας και ως το 1939, τα παλικάρια του χωριού γύριζαν «πατινάδα» τα απογεύματα κάθε Κυριακής και μεγαλόσκολης. Έφερναν γύρο το χωριό, με σταθμούς στα «κουιτούκια». Ήταν πρόχειρα καφενεδάκια σε κάθε γειτονιά, που σερβίριζαν ούζο. Πάντα μια μουσική κομπανία ήταν έτοιμη να διασκεδάσει την κάθε παρέα. Οι κοντομαχαλαδιώτισσες κοπέλες, καθισμένες στα σκαμνέλια ή στα καριγλιά κατάντικρυ στο κουιτούκι, προσπαθούσαν με τα κάλλη τους, την τσαχπινιά και τη διαβάθμιση του σογιού τους, να κεντρίσουν το ενδιαφέρον των παλικαριών, που, πίνοντας το ρακί τους, «ουρνίζαν» τις κοπέλες με γνεψίματα.…
Read MoreΠερί έρωτος… Μια που το καλεί η σημερινή μέρα, λίγοι στίχοι του Αγιασώτη Καρνάβαλου για τον έρωτα: Γιου έρουτας πια δεν υπάρχ’, θαρρώ πους πήρι τέλους, έφ’γι γιου στόχους απ’ τ’ καρδιά, τσ’ αλλού καρφών’ του βέλους!» (Σάτιρα για τη σύναψη γάμων που στηρίζονται στο συμφέρον και όχι στα αγνά αισθήματα. «Ολύμπιοι Θεοί», Καθαρή Δευτέρα 4-3-1968.) Έρως ανίκατε μάχαν, τρεις λέξεις μι ουσία χτυπούν σ’ καρδιά σ’ τσ’ ύστιρα νιώθ’ς ’πού κάτου υγρασία… Τώρα τούτ’ που σουφιλιάσαν, χύνιν δάκρυγια χαράς. Τ’ν έκρηξ’ πρόσιξι, κουρ’τσέλ’ ιμ, θα γινεί μουσγούδ’ γ’ ουρά…
Read MoreΟ Αγιασώτης καρνάβαλος γελοιοποιεί τα πάντα. Και το πιο τραγικό, το πιο μακάβριο γεγονός θα το διακωμωδήσει. Τίποτα δεν του προκαλεί απέχθεια. Ούτε κι αυτός ακόμα ο θάνατος! Έτσι κι αλλιώς, η εξέλιξη συντελείται μέσα από διαλεκτικές αντιθέσεις. Η ζωή καταλήγει στο θάνατο, απ’ τον οποίο ξεπηδά νέα ζωή, που ξαναπεθαίνει και ξαναγεννιέται μες στην ατέρμονη αιωνιότητα. Ο θάνατος διαγράφει το παλιό και φθαρμένο, δίνοντας τη δυνατότητα να γεννηθεί το καινούριο, το ανανεωμένο. Αλλά ο καρνάβαλος συλλαμβάνει τη βαθύτερη ουσία του βιολογικού αυτού φαινομένου και την εκφράζει ενσωματώνοντας στο δρώμενο…
Read More
