Κατηγορία: Αναμνήσεις απο το χωριό….

(Η ιστορία αυτή είναι πραγματική και την πήρα από το βιβλίο του Παναγιώτη Μαλαμέλη «Παληοζωή». Τα γεγονότα, βέβαια, διαδραματίζονται στη Βατούσα, όμως ο Ραφαήλους έμεινε αρκετά χρόνια στην Πτερούντα, παντρεύτηκε τη Λουκία και φυσικά οι περισσότεροι Φτεριανοί κάποιας ηλικίας τον θυμούνται). -Μη με χτυπάς με το σπαθί, σα πληγουθώ θα γιάνου χτύπα με τα μάτια σου αν θέλεις να πουθάνω. -Δεν είμι στσά να ξηραθώ, πλάτανους να μαδίσου μόν’ είμι διντρουλίβανου τσ’ ανθώ τσι λουλουδίζου. Σ’ ένα αλλόκοτο απτάλικο σκοπό μια φωνή τραχιά σαν κακάρισμα κότας έβγαινε από τη μισάνοιχτη πόρτα του…

Το σημερινό είναι το έβδομο απόσπασμα από τα “Εφτά ευτυχισμένα καλοκαίρια”, το ανέκδοτο αυτοβιογραφικό πεζογράφημα του πατέρα μου, του Δημήτρη Σαραντάκου. Δημοσιεύτηκε πριν από καμιά δεκαριά μέρες στο Εμπρός της Μυτιλήνης, την εφημερίδα με την οποία συνεργαζόταν για πολλά χρόνια ο πατέρας μου. Το προηγούμενο απόσπασμα μπορείτε να το βρείτε εδώ. Βρισκόμαστε πάντοτε στο καλοκαίρι του 1936. Το χωριό του παππού του πατέρα μου, που λεγόταν Μυρογιάννης, είναι η Μόρια, λίγο έξω από τη Μυτιλήνη. Τις πρώτες μέρες στο χωριό, με ξυπνούσαν τα κοκόρια, που άρχιζαν να κράζουν από τα χαράματα.…