Η διάλεκτος μας στο διαδίκτυο
Το παραδοσιακό κουρείο του Σάββα Καμπουνια στην Βατούσα Λέσβου. Αν και δείχνει εικόνα μιας άλλης εποχής, δεν είναι! Έτσι ακριβώς είναι και σήμερα! Η καρέκλα κι ο καθρέφτης είναι κάποιου παλιού “μπαρμπερη” (νομίζω του Φώτη…) και αγοράστηκε απ αυτόν όταν ήταν νεαρός! κείμενο Γεωργία φωτο George Seretis
Read MoreΑγιος Λουκας και Στρατής Ανδριώτης: Παπά Φώτης Λαυριώτης Στην ανατολική πλευρά της Λέσβου, γειτνιάζουν δύο χωριά, τα Πάμφιλα και οι Πύργοι Θερμής. Ένας επαρχιακός δρόμος απόστασης μικρότερης των 2 χιλιομέτρων ανάμεσα στους ελαιώνες, συνδέει τους δύο αυτούς τόπους. Εγγύτερα προς τα Πάμφιλα, ακολουθώντας έναν εγκάθετο δρόμο που οδηγεί στον παραθαλάσσιο οικισμό «Νησέλια», αντικρίζουμε μέσα στα λιοχώραφα, το μικρό μοναστήρι του Αγίου Νεομάρτυρος Λουκά στο οποίο ζούσε ασκητικά ο παπα-Φώτης ο Λαυριώτης, γνωστός και ως παπα-Σαρδέλλης. Γεννηθείς στα Πάμφιλα στις 5 Ιανουαρίου του 1913 από τη Μαρία και τον Δημήτριο Σαρδέλλη…
Read MoreΜοναδική στο είδος της καθώς αποτελείται από στρώσεις καλοανοιγμένων μυρωδάτων φύλλων ζύμης, η βασιλόπιτα Αγιάσου, αποτελεί ένα γλυκό έδεσμα που αναζητά κανείς όλο το χρόνο. Περίοπτη η θέση της στο τραπέζι μας παραμονή και ανήμερα Πρωτοχρονιάς. Τα βήματα παρασκευής της απαιτούν τεχνική και επιμονή για ένα επιτυχημένο και συνάμα παραδοσιακό αποτέλεσμα. Και του χρόνου!! ΥΛΙΚΑ 1 κιλό σκληρό αλεύρι 2 φλιτζάνια φρέσκο βούτυρο 2 κουταλάκια γλυκού γλυκάνισο 2,5 φλιτζάνια νερό 1 φλιτζάνι ζάχαρη 2 κοφτά κουταλάκια γλυκού σόδα 2 κουταλάκια γλυκού κοφτά αλάτι 2/3 φλιτζανιού ελαιόλαδο 4 φλιτζάνια τριμμένη ξερή…
Read MoreΤα παραδοσιακά επαγγέλματα της Λέσβου αντανακλούν τις ιδιαίτερες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες που διαμορφώθηκαν σε ένα ιστορικό πλαίσιο συνεχών και κομβικών αλλαγών, από το 19ο στον 20ό αιώνα. Σ’ αυτό το πλαίσιο, είναι χαρακτηριστική η ανάπτυξη μιας ακολουθίας νέων επαγγελματικών ειδικοτήτων, που συνδέονται άμεσα με τη διαδικασία επεξεργασίας του καρπού της ελιάς, μετά τα μέσα του 19ου αιώνα, όταν επεκτείνεται η ελαιοκαλλιέργεια και αναπτύσσεται η παράγωγη βιομηχανία του ελαιολάδου, του σαπουνιού και του πυρηνέλαιου. Ως νησιωτικός κόμβος, η Λέσβος, παρουσίαζε σημαντική ανάπτυξη στη ναυτιλία, στη ναυπηγική και το εμπόριο. Επιπλέον όμως, η ιδιαίτερη…
Read More1. ΓΕΝΙΚΑ Δωδεκαήμερο είναι οι μέρες από τα Χριστούγεννα έως και τα Φώτα. Παλαιότερα οι προετοιμασίες για τις μέρες αυτές ξεκινούσαν την προπαραμονή των Χριστουγέννων με τη σφαγή του χοίρου. Ήταν σπάνιο ένα νοικοκυριό να μην έχει θρέψει ένα χοίρο, για να τον σφάξει τις μέρες αυτές. Την προπαραμονή, λοιπόν, των Χριστουγέννων όλο το χωριό ηχούσε από τις «τσιριές» (φωνές) των χοίρων που τους κεντούσαν (έσφαζαν). Με το κρέας του έφτιαχναν τα λουκάνικα, τα οποία κρεμούσαν στο τζάκι, για να στεγνώσουν, παστό αλλά και καβουρμά. Παραδοσιακό φαγητό, επομένως, τόσο των…
Read MoreΦΝΟΙΚΙΑ ΜΕ ΒΡΑΣΜΑ Η “ΨΑΘΟΥΡΙΑ” ΥΛΙΚΑ 1 ποτήρι φρεσκοστυμένη πορτοκαλάδα (όχι του κουτιού) 1½ ποτήρι λάδι 1 κουτ.γλυκού σόδα 1 κουτ.γλυκού μπέικη πάουντερ 1 ποτ.κρασιού κονιάκ(διαλύουμε μέσα τις σκόνες) αλεύρι όσο σηκώσει (γύρω στο 1 κιλό) Προσέχουμε να μην γίνει η ζύμη μας ρευστή. ½ ποτήρι ζάχαρη ΣΙΡΟΠΙ 1 ποτήρι καλό βράσμα 1 ποτήρι νερό Βάλτε στο μίξερ το λάδι και την ζάχαρη και άστε να κοπανιούνται για αρκετή ώρα. Κοσκινίζετε το αλεύρι και ρίχνετε και το μπέικι να ανακατευτεί. Σε μια λεκάνη βάζετε το μίγμα λαδιού ζάχαρης τον χυμό…
Read MoreΤα πρώτα σαλιγκάρια του φθινοπώρου έγιναν ανάρπαστα από τις καλονοικοκυράδες οι οποίες τα εκμεταλλεύονται κάθε χρονιά με τρόπο παραδοσιακό και πεντανόστιμο. Η κυρά Αρχοντούλα με καταγωγή από τη Γέρα και μόνιμη κατοικία πλέον στον Αφάλωνα κατάφερε να βάλει σε πειρασμό όλη τη γειτονιά με τη μυρωδιά από γιαχνιστά σαλιγκάρια στιφάδο. Καλό φθινόπωρο με μία συνταγή που θα ξετρελάνει τους καλοφαγάδες… ΥΛΙΚΑ 1 κιλό σαλιγκάρια 1,5 κιλό κρεμμύδια στιφάδου φρέσκια ντομάτα 1 κουταλιά σούπας ντοματοπελτέ 1 φλιτζάνι ελαιόλαδο 1 πατάτα μισό κυδώνι αλάτι, πιπέρι, μπαχάρι, κύμινο 1 βαγιόφυλλο 1 καρότο ΕΚΤΕΛΕΣΗ…
Read MoreΠάμε να ανέβουμε λίγο; Πατήστε και ακούστε ΕΔΩ —> http://bit.ly/mantamadiotikos Ο μανταμαδιώτικος είναι από τους πλέον γνωστούς σκοπούς στη Λέσβο, ιδιαίτερα αγαπητός στο ανατολικό μέρος του νησιού. Οργανικός, χορευτικός σε τετράσημο ρυθμό, αναδεικνύεται ιδιαίτερα όταν στην ορχήστρα υπάρχει και κάποιο φυσερό. Το πρώτο μέρος είναι γνωστό ως «γεραγώτικο» συρτό –η ονομασία αυτή, όπως και το «μανταμαδιώτικο» φανερώνει τη μεγάλη διάδοσή του στον κόλπο της Γέρας, στα νοτιοανατολικά της Λέσβου και στην περιοχή του Μανταμάδου, βορειοανατολικά. Ο συρτός αρχίζει μαλακά και γλυκά και όταν μπαίνει το βιολί στον μανέ, γυρίζει σε μπάλλο.…
Read MoreΜέσα σε ένα ειδικό μεγάλο μπρούτζινο καζάνι, το οποίο παλιά λειτουργούσε με ξύλα, σήμερα πια με πετρογκάζ, βράζουν το σιρόπι (νερό με ζάχαρη), όπως το λένε, για τέσσερις ώρες μέχρι να πήξει, ρίχνοντας μέσα και τη μαγιά (χαλβαδόξυλο που παράγεται μονάχα στη Ρωσία). Όταν αυτό το μίγμα πήξει, το ρίχνουν μέσα σε μια κούπα και το αφήνουν να κρυώσει. Του δίνουν σχήμα λουκάνικου και μετά το κόβουν σε μικρά κομματάκια, τα λεγόμενα χαλβαδόπ’ταρα, τα οποία τα ρίχνουν στο σουσάμι, για να τα συσκευάσουν αμέσως μετά. Να σημειωθεί πως ο χαλβάς είναι νηστίσιμος…
Read More
