Αναμνήσεις απο το χωριό.... 

Τα σόγια ντ’

Ο παπάς της εκκλησάς δίπλα από το Αναγνωστήριο , της Ζωοδόχου πηγής , βγαίνοντας απο την πόρτα τς ακκλησάς ήνρει έναν γάδαρου ψόφιου απόξου. Σκέφτκει λοιπόν α πάρ’ τηλέφουνού στου τότε Δήμου να έρτειν να τουν πάρειν. – Ε Μπάν΄η παπάς είμει , έχου έναν γάδαρου όξου απ τν ακκλησά κι θέλου να έρτειετει να τουν πάρειτει. Ο υπάλληλος του δήμου όμως σα πειραχτήρ’ που ήνταν , είπει να του πειράξ’ κουμάτ’ τουν παπά. -Ε πάτερ , μιας κι είσι έφτου ε τουν διαβάζγς μια να είνι έτοιμους να τουν…

Read More
Αναμνήσεις απο το χωριό.... Γενικά Έθιμα 

Οι κουδουνάτοι του Μεσοτόπου

Είναι μάλλον το πιο σαματατζίδικο έθιμο στη Λέσβο. Τις Απόκριες, οι «κ’δουνάκ’» («κουδουνάτοι») του Μεσοτόπου μαζεύουν τα κουδούνια από όλα τα πρόβατα και τα κατσίκια της περιοχής, μουντζουρώνουν το πρόσωπό τους μέχρι που να διακρίνονται μόνο τα μάτια, φοράνε στα κεφάλια τους φτερωτές νεροκολοκύθες, περνούν στον λαιμό τους χάντρες και χαϊμαλιά. Και -το κυριότερο– κρεμάνε επάνω τους όσα περισσότερα κουδούνια μπορούν. Στη μέση, στο στήθος, στα χέρια, στους γοφούς, κουδούνια κι άλλα κουδούνια, όσα μπορεί να σηκώσει ο καθένας. Επειτα, με τις «κουτσκούδες» (φαλλόμορφα ξύλα) στα χέρια, ξεχύνονται στα καλντερίμια…

Read More
Αναμνήσεις απο το χωριό.... Πληροφορίες Συνταγές 

Λαδοτύρι Μυτιλήνης

Όταν λέμε Λαδοτύρι Μυτιλήνης εννοούμε το κίτρινο,σκληρό τυρί που φτιάχνεται από πρόβειο γάλα ,ή από μίγμα πρόβειο με κατσικίσιο γάλα. Θα το βρούμε σε κυλινδρικό σχήμα και το κάθε κεφαλάκι είναι περίπου ένα κιλό. Πήρε την ονομασία του απ τον τρόπο αποθήκευσης και φύλαξης του παλιότερα. Το τυρί αποθηκεύοταν και ωρίμαζε σε πηλινα μεγάλα δοχεία τα γνωστά κιούπια (Μυτιληνιά σφδέλια) ,γεμάτα με ελαιόλαδο Μυτιλήνης. Το λάδι πρόσδιδε στο τυρί τη γεύση του χαρίζοντας του ιδιαίτερη πικάντικη γεύση,καιτο άρωμα που έχει.Ωρίμαζει για τρείς μήνες τουλάχιστον σε υπόγειους και δροσερούς χώρους.Για λόγους…

Read More
Αναμνήσεις απο το χωριό.... 

Εμπορική σκάλα Παναγιούδας

Απομεινάρια εμπορικής σκάλας Παναγιούδας, δίπλα στο κέντρο (ταβέρνα) «λεμβουργείο», εδώ είναι που λεν’ «περασμένα μεγαλεία»…. Κάποτε, στις αρχές δεκαετίας του ‘40 έως και το 1955 ερχόντουσαν καΐκια και γρι-γρι κι έφερναν εμπορεύματα και ψάρια, τα οποία ξεφόρτωναν αχθοφόροι. Κατά το 1960 άραζαν στη σκάλα και βαποράκια-φεριμπότ με κάθε λογής εμπορεύματα για όλο το νησί: μπάλες άχυρο, ζωοτροφές, τσιμέντα, σίδερα για οικοδομές, ζώα και πολλά άλλα… Υπήρχε σωματείο που ξεφόρτωνε όλα αυτά πάνω από 50 άτομα, όλοι από την Παναγιούδα, που αν μη τι άλλο πρόσφεραν δουλειά σε πολλές οικογένειες του…

Read More
Αναμνήσεις απο το χωριό.... 

Οι δικές σας διαδρομές

Στο δρόμο προς την Aγιάσο, θα συναντήσετε την πανέμορφη τοποθεσία Kαρίνη. Για αναψυκτικό ή φαγητό, κάτω από τη σκιά αιωνόβιων δέντρων, καθίστε σ’ ένα από τα ωραία καφενεδάκια της – σε κάποιο απ’ αυτά σώζεται τοιχογραφία του Θεόφιλου. Στην κουφάλα του αιωνόβιου πλάτανου συχνά ξαπόσταινε ο “περιπλανώμενος” καλλιτέχνης.

Read More
Αναμνήσεις απο το χωριό.... 

Εμπορική σκάλα Παναγιούδας

Απομεινάρια εμπορικής σκάλας Παναγιούδας, δίπλα στο κέντρο (ταβέρνα) «λεμβουργείο», εδώ είναι που λεν’ «περασμένα μεγαλεία»…. Κάποτε, στις αρχές δεκαετίας του ‘40 έως και το 1955 ερχόντουσαν καΐκια και γρι-γρι κι έφερναν εμπορεύματα και ψάρια, τα οποία ξεφόρτωναν αχθοφόροι. Κατά το 1960 άραζαν στη σκάλα και βαποράκια-φεριμπότ με κάθε λογής εμπορεύματα για όλο το νησί: μπάλες άχυρο, ζωοτροφές, τσιμέντα, σίδερα για οικοδομές, ζώα και πολλά άλλα… Υπήρχε σωματείο που ξεφόρτωνε όλα αυτά πάνω από 50 άτομα, όλοι από την Παναγιούδα, που αν μη τι άλλο πρόσφεραν δουλειά σε πολλές οικογένειες του…

Read More
Αναμνήσεις απο το χωριό.... 

Το λιομάζωμα

Τις παγωμενες μερες του χειμωνα το λιομαζωμα γινοταν πολυ δυσκολο . Μολις ξημερωνε ο Θεος την μερα ο κοσμος ξεχυνονταν στα χωραφια .Θυμαμαι τις γυναικες τυλιγμενες με χοντρα πλεκτα στην πλατη και το λαιμο, με μαντηλες στο κεφαλι να προσπαθουν να γεμισουν το καλαθι τους ! Μαζευαν τις ελιες αναμεσα στα βρεγμενα απο το ” κιραγι” χορτα . Το κρυο εκανε την ανασα να βγαινει απο το στομα σαν καπνος απο τσιγαρο, και συχνα εφερναν τα ξυλιασμενα χερια τους στο στομα για να τα ζεστανουν. Μονη παρηγορια η φωτια που…

Read More