Κατηγορία: Αναμνήσεις απο το χωριό….

ΔΕΜΑ ΑΠΙ Τ΄Ν ΑΜΙΡΙΚΗ – (ΒΛΟΥΤΙΝΑ ΓΙΑΠΡΑΚΑΔΙΝΑ – Στρατής Αναστασέλλης)     Πας τν Αμιρική του έστ’λι του Λινούδ΄, του γιό τς του Νικόλ’ τσ’ ένα γράμμα δε νι πήρι, τσ’ είχι χρόνια τώρα χόλ’. Έδιετς γάνιαζι στουν πόνου, τν έτρουγι γι’ απαντουχή τσακ (1) που κόπ’τσι πιά του μούτι τζ, (2) μι τ’ Γιρμανουκατουχή. Τσι μια μέρα γι καμπάνις διαλαλίξαν του χαμπάρ που σα φίδ’ του θιμιρέψαν (3) του ναζί του καλκαμπάρ (4). Τσι αρχινίσαν πάλι οι πόστις (5) να κβανιούν τα γραμματέλια τσι να φέρνιν τα τσινούργια απί…

Τενεκεδένιο δοχείο γύρω στο μισό μέτρο ύψος με μια βρυσούλα πολύ μικρού διαμετρήματος στο κάτω μέρος. Το μουσλούκι κρεμόταν στην κουζίνα ή στην αυλή και κάτω από τη βρυσούλα υπήρχε λεκάνη, μπακιρένια ή και χτιστή. Τα παλιά τα χρόνια οι γυναίκες έφερναν το νερό από το πηγάδι ή τη βρύση του χωριού σε τενεκέδες συνήθως, γέμιζαν το ένα ή δυο μουσλούκια που διέθετε το σπίτι και είχαν, ας πούμε, τρεχούμενο νερό. Επειδή πίεση δεν υπήρχε και η βρυσούλα ήταν μικρή – για οικονομία – το νερό έτρεχε σταθερά μεν αλλά…

Ο Χάρωντας αγόρασε ένα πηριβουλάκι. Βάζει τους γέρους για κλαδιά και τις γριές για γλάστρες, Βάζει τις νιές για λησμουνιές, τους νιούς για κυπαρίσσια, Βάζει κι τα μικρά πηδιά απάνου, γι’ αηδουνάκια. Κανένας δεν ημίληξη μόν’ μια βασιλοπούλα : “Δε συ φουβούμη, Χάρωντα, κι ότι κι αν θέλεις κάνε, Γιατί έχου σπίτια αψηλά κι άνδρα παλληκάρι ! Εχου κι αδέρφια δηκουχτώ, όλα για του πολέμου ! Έχου κι κύρη βασιλιά ούλου για να ξουδιάζει !” Ο Χάρωντας σαν τ’ άκουσει πουλύ του κακουφάνει. Μαύρου πουλάκι έγινει, στου παναθύρι ΄κάτσει, Απ’…