Κατηγορία: Πληροφορίες

Πόση αλήθεια ρυμουλκείται Στα κατάβαθα των σπηλαίων Για να κρυφτεί Σταλαγματιά, σταλαγματιά Μες στους αιώνες Αλώβητη από τους ανέμους Και τις θύελλες;   Στις θάλασσες έρμαιοι κιβωτοί Ταξιδεύουν Κρυμμένες αλήθειες. Αρμυρωμένες για να αντέχουν Κι είναι που τις συναντά Ο ήλιος μεσοπέλαγα Κι όμως δεν τις λαβώνει Τις παραστέκει Σηματωρός και βοηθός Κι  Άι Σωτήρας Τοξεύοντας  το μέλλον Τις οδηγεί στα κρυφά μυστικά Στα μύχια σπήλαια της Ιστορίας Λάθη ψυχή μου δεν συναντάς Στη θάλασσα Στα σπήλαια δεν φωλιάζει η πίκρα Μόνο μια αχτίδα αρκεί Να ξεφύγει  απ’ την πορεία της Να οδηγεί…

Έπαυλη Αλεπουδέλη, Μυτιλήνη: Αν το όνομα «Αλεπουδέλης» δεν σου θυμίζει κάτι, το «Ελύτης» σίγουρα λέει τα πάντα. Η έπαυλη ήταν η κατοικία της οικογένειας του νομπελίστα ποιητή, στη συνοικία Σουράδα της Μυτιλήνης, ένα νεοκλασικό αρχοντικό του 1910 όπου ο Ελύτης περνούσε τα καλοκαίρια του. Ψηλοτάβανα δωμάτια, πλούσια τσιμισίρια, περίτεχνα ταβάνια, θέα στη θάλασσα και τις απέναντι μικρασιατικές ακτές και ανεξάντλητες μνήμες από μεγάλες προσωπικότητες που φιλοξενήθηκαν κατά καιρούς εδώ. Την έπαυλη (που δεν είναι επισκέψιμη) σήμερα φροντίζει ο εξάδελφος του ποιητή, Κώστας Ιωάννου. πηγή

H Πρωτοχρονιά στην Μυτιλήνη συνοδεύονται από έθιμα όπως το “ποδαρικό”, με το σπάσιμο του ροδιού (σύμβολο αφθονίας) στην είσοδο του σπιτιού και την “ξεχασμένη” μεταφορά “αμίλητου” νερού. Το “αμίλητο νερό” είναι το αγίασμα απο την Παναγιά την Φανερωμένη στην αγοράς. Η μεταφορά του γινόταν στο κουμάρι και όση ώρα περιίμενε στην ουρά αυτός που θα μετέφερε το νερό , πρίν και κατα την μεταφορά δεν έπρέπε να μιλήσει σε κανέναν , ούτε στον δρόμο! Αυτό το νερό το μοίραζαν στα συγγενικά και φιλικά τους σπίτια και μ αυτό ράντιζαν τις τέσσερις γωνίες…

                Το παρακάτω τραγουδιέται σύμφωνα με τη μελωδία του “Η θεια μ η Αμιρσούδα”: Ιγ Ουρσός μας είν’ αλήθεια ένα τρανό χουριό αλλαξουσουσουμιάσει ξανά απ’ τουν τουρισμό. Σι καλό μας να μας βγει τουκ’ π’ μας ηύρει γι η βουγή. Ι μπάρμπας μ’ γι ι Κουλάρας τσ η θεια μας η Λενιώ σαράντα μπαγκαλάους ποίκας πας στουν γιαλό. Θα γλιτώσουμι θαρρώ τώρα κι απ’ τουν γυμνισμό. Ιγ Ουρσός μας είν’ αλήθεια ένα τρανό χουριό, αρχόγκ τσι φουκαράδις ζούμι για τουν τουρισμό. Τα μουρά…

Να μια όμορφη φωτογραφία που δεν είχαμε ξαναδεί και μας την επισήμανε ο Αγιασώτης φίλος της σελίδας Παναγιώτης Κουτσκουδής. Εικονίζει βρακούσες κοπέλες της Αγιάσου Λέσβου να μαζεύουν κάστανα με τα κοφίνια. Πίσω τους φαίνεται το σιργί: πρόκειται για έναν μεγάλο σωρό όπου συγκεντρώνονταν τα κάστανα με το ακανθώδες περίβλημά τους, τον οποίο πότιζαν κάμποσες μέρες μέχρι να σαπίσουν οι αχινοί και να βγει εύκολα ο καρπός (η λέξη «σιργί» προέρχεται, μαθαίνουμε, από το τούρκικο sergi = κάθε τι ξαπλωμένο καταγής). Με τον τρόπο αυτό τα νοτισμένα κάστανα διατηρούσαν τη φρεσκάδα τους…